Je winkelwagen is momenteel leeg!
“Alleen even kijken of er nog iets gebeurd is.”
Dit denk ik iedere ochtend weer als ik in een automatische reflex naar mijn telefoon grijp.
Dat ‘even’ duurt alleen altijd langer dan ik me voorneem. Ik begin op Instagram, neem een kijkje op Facebook en surf daarna door naar het nieuws. De afgelopen jaren volgde ik het nieuws op afstand. Maar sinds dit voorjaar ben ik weer veranderd in een fanatieke nieuwsjunkie.
Op goeie dagen duurt mijn ‘even kijken’ een half uur. Op ‘meh’-dagen begin ik aan het einde van mijn social media/nieuws-rondje gewoon weer opnieuw. En nog een keer. En oké, nog één keertje. Daarna ga ik écht aan de slag!
Het blijft ook altijd een gok wat ik online tegenkom. Soms eindig ik mijn rondje met een glimlach na een leuk bericht. Maar regelmatig voel ik me verdrietig over online geruzie tussen groepen mensen, ben ik boos over een nieuwsbericht, of onzeker over of het überhaupt nog wel zin heeft om te ondernemen in deze tijd.
Ik begin mijn dag dan meteen al met een achterstand. Iedere ochtend neem ik me daarom voor dat ik morgen mijn telefoon écht laat liggen.
Soms lukt dat. Ik merk dan meteen verschil. Toch denk ik de dag daarna vaak weer: ‘Ach, heel eventjes kan toch geen kwaad.’’ Ik probeerde van alles om daar niet aan toe te geven. Ik heb mijn telefoon op een andere plek gelegd (zodat die niet meer binnen bereik van mijn bed ligt). Schermtijd ingesteld. Een reminder op mijn telefoon zetten die me er aan herinnert om ‘m niet te openen (ja, echt).
Sinds een paar weken heb ik eindelijk ochtenden zonder internetafleiding. Ik heb iets ontdekt dat me helpt. Simpel (want daar hou ik van) en super leuk (want ik doe het niet meer in mijn eentje).
Als ik voor 12 uur geen social media of nieuws check, stuur ik mijn nieuwe vriendin Laura een Whatsapp met een vinkje. Je weet wel: That’s it. Super simpel. En andersom doet zij dat ook.
Lukt het niet? Geen probleem. Lukt het wel, dan is dat een klein feestje. Dat vieren we door te antwoorden met een YES of een vrolijk gifje.
.
Ik voel nog bijna iedere ochtend die trek naar mijn telefoon (al wordt die minder, behalve als ik mijn dag niet heb dan blijft mijn telefoon ouderwets trekken). Het doet me denken aan toen ik stopte met roken. Zo’n enorme drang (en bijbehorende smoesjes) om toch een sigaret op te steken. Net als toen merk ik ook dat als ik er niet aan toegeef, het al snel vanzelf weer wegzakt.
Ik ben nu een paar weken verder. En jeetjemina, wat levert het me al veel op.
Als het één of meerdere ochtenden niet lukt, no worries! Geef jezelf de tijd om te ontdekken. Wat helpt is om met de ander te delen waarom het niet lukte en een plannetje te bedenken voor hoe je dat de volgende dag anders kan doen. Het is leuk ook om dit zo met elkaar uit te puzzelen.
Een paar praktische dingen waarvan ik heb ontdekt dat het mij helpt:
Heel benieuwd of je dit herkent. En wat helpt jou dan om daaruit te blijven? En ga je dit experiment ook doen, dan ben ik ontzettend benieuwd hoe het voor jou werkt!
Ik ben nog steeds ook enorme fan van internet. Juist in deze tijd ben ik ontzettend dankbaar voor wat het ons te bieden heeft. Vooral dat we vanuit ons eigen huis contact kunnen hebben met mensen die we anders niet kunnen zien en zelfs nieuwe mensen ontmoeten. Zo heb ik Laura waar ik dit vinkjes-experiment mee doe via Instagram leren kennen!
Wil je ook nieuwe mensen leren kennen? Het internet gebruiken voor dingen waar je blij van wordt?
Dan organiseer ik twee leuke events voor je!
Heb jij ook een enorme stapel ongelezen (non-fictie) boeken?
Yes, dat is een schatkist vol mooie inzichten en inspiratie. We duiken daar een avond in. Samen lezen, journalen en mooie gesprekken met anderen over je nieuwe inzichten.
Geef een reactie